Temat: Odkrywanie polskości
Na zajęciach rozmawialiśmy o tym, czym jest polskość i jak każdy z uczniów ją rozumie. Uczniowie zastanawiali się, czy czują się Polakami, co dla nich oznacza bycie częścią polskiej społeczności oraz jakie emocje i skojarzenia budzi w nich Polska. Dyskutowaliśmy także o tym, jak tradycje, język, historia i codzienne doświadczenia wpływają na poczucie tożsamości narodowej. Wspólnie próbowaliśmy odpowiedzieć na pytanie, czy polskość jest czymś stałym, czy też zmienia się w zależności od pokolenia, indywidualnych doświadczeń czy miejsca zamieszkania.
Czytaliśmy tekst z podręcznika ze stron 171–173, który opowiadał o Polakach mieszkających w Austrii. Choć dotyczył innego kraju, wiele poruszonych w nim doświadczeń bardzo dobrze pasowało również do islandzkich realiów, dlatego stał się on punktem wyjścia do dalszej rozmowy o tym, jak polskość może zmieniać się w zależności od miejsca zamieszkania i indywidualnych przeżyć.
Temat: Malarstwo i rzeźba jako sposoby wyrażania emocji i obserwacji świata
Na lekcji omawialiśmy historię malarstwa i rzeźby, korzystając z podręcznika z stron 132–135 oraz 188–191. Poznaliśmy najstarsze przykłady malarstwa prehistorycznego, w tym malowidła jaskiniowe tworzone z naturalnych barwników. Dowiedzieliśmy się, jak rozwijały się techniki malarskie od starożytności, przez średniowiecze i renesans, aż po czasy nowożytne, kiedy pojawiły się farby olejne, akwarele i inne nowoczesne metody. Omówiliśmy również początki rzeźby – od figurek prehistorycznych, przez posągi starożytnych cywilizacji, aż po późniejsze epoki, w których twórcy wykorzystywali różne materiały, takie jak kamień, drewno, glina czy brąz. Poznaliśmy podstawowe techniki rzeźbiarskie, m.in. ciosanie w kamieniu i odlewanie w metalu, a także to, jak ewoluowała rola sztuki od funkcji religijnej do bardziej estetycznej i indywidualnej.
Temat: “Biegane dyktando”
Uczniowie pracowali w parach i mieli za zadanie przepisać tekst dyktanda, który był rozmieszczony w różnych częściach klasy. Pierwsza osoba z pary podbiegała do kartki, zapamiętywała fragment tekstu, po czym wracała i dyktowała go drugiej osobie, która wszystko zapisywała. Po chwili uczniowie zamieniali się rolami, dzięki czemu obie osoby mogły ćwiczyć zarówno zapamiętywanie tekstu, jak i jego poprawne zapisywanie. Lekcja łączyła ruch z nauką ortografii i współpracą.